சமீபத்தில இட்லின்னா என்னன்னு சில சீன நண்பர்களுக்கு விளக்கிட்டு இருந்த போது தான் வைக்கிப்பீடியாவில இட்லி பத்தி பார்க்க நேர்ந்தது. கர்நாடக அன்பர்கள் இட்லியப் பத்தி நிறைய எழுதியிருக்காங்க, ஆனா நம்ம தமிழ் மக்கள் அதிகமா இட்லி பத்தி தகவல் கொடுக்கல. எனக்குத் தெரிஞ்ச இட்லி பத்தின கொஞ்சம் தகவல்களை அதுல சேத்திருக்கேன்.
இட்லி ஒரு 1200 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால தான் நம்ம தென்னிந்தியாவுக்கு வந்தது, அது இந்தோனேசியாவில இருந்து வந்திருக்கலாம் என்பது ஆச்சரியமான தகவல். தினமும் ஒரு தடவயாவது இட்லி சாப்பிடாம நம்மவர்கள் நெறய பேரால இருக்க முடியாது.
இட்லின்னதும் உடனே நெனைவுக்கு வார ஊர் மதுர தான். விடிய விடிய இட்லி கெடைக்கிற ஒரே ஊர் இதுதான். ராத்திரி ரெண்டு மணிக்கு மாட்டுத்தாவனி பஸ் ஸ்டாண்டுல, பழங்காநத்தத்துல நெறய தடவ இட்லி சாப்பிட்டிருக்கேன். மதுரை இட்லிக் கடைகள் பெங்களூரு, பாம்பே, டெல்லி மட்டுமில்லாம இப்ப நெறய வெளிநாடுகளுக்கும் பரவ ஆரம்பிச்சிருச்சு. சமீபத்தில சீனத்தின் சாங்காய் மாநகரில் ஒரு மதுரைக் காரரின் இட்லிக் கடையக் கண்டறிந்தேன். மதுரை மாதிரி காஞ்சிபுரம், தஞ்சாவூர் இட்லியும் தனிச் சிறப்பு வாய்ந்தது.
இட்லி உப்புமா தென் தமிழகத்தில் மிகப் பிரபலம், இதையே செட்டிநாடு பகுதில தாளிச்ச இட்லின்னு சொல்லுவாங்க. மீந்து போன இட்லிய உதிர்த்து செய்யற இந்த உப்புமா தாளிச்ச இட்லியோட ருசியே தனி. உதிர்த்த இட்லியத் தாளிக்காம வெறும் மிளகாப்பொடி நல்லெண்ணெய் கலந்து சாப்பிடுதது இன்னொரு வகை.
இட்லி/பொடி: மொளவடி, மொளகாப்பொடி, மிளகாப்பொடின்னு வேற வேற சொல் வழக்கு இருந்தாலும், தமிழ்நாடு தான் இட்லிப் பொடியில் நம்பர் 1. எள்ளு மிளகாப் பொடி, உளுந்து மிளகாப்பொடி, கருவேப்பிலை மிளகாப்பொடி, கடலைப் பருப்பு மிளகாப்பொடின்னு எத்தனை வகை? உரல்ல இடிக்கிற, அம்மியில நுனுக்குகிற மிளகாப்பொடிக்கு சுவை அதிகம். புதுசா இடிச்ச அந்த மிளகாப்பொடி வாசத்துக்கு ஈடு இணை கெடயாது.
சட்னி/துவையல்: தமிழகத்துல கிடைக்கிற அள்வுக்கு சட்னி வகைகள் ஆந்திரா/கர்நாடகா/கேரளாவில் கிடைக்காது. பொரிகடலை/மிளகாய்/தேங்காய் சேத்து அரைக்கிற தேங்காய் சட்னி, அதிலேயே மிளகாய்க்குப் பதில் மிளகாய் வத்தல், இஞ்சி சேத்து அரைக்கிற சட்னி, கொத்தமல்லி சட்னி, கடலைமாவுச் சட்னி, கருவேப்பிலைத் துவையல், தக்காளிச் சட்னி, வெங்காயச் சட்னி, பெருங்காயத் துவையல், பூண்டு/தேங்காய்த் துவையல், புதினாத் துவையல், இஞ்சித் துவையல், கத்திரிக்காய்த் துவையல், எள்ளுத் துவையல்ன்னு அந்தப் பட்டியல் நீண்டு கிட்டே போகும்...
சாம்பார்: கர்நாடகத்து இனிப்பு சாம்பார் சாப்ட்டு சாப்ட்டு நொந்து போன நாக்குக்கு, நம்ம ஊரு சாம்பார் தேவாமிர்தம். நிறைய வடநாட்டு நண்பர்கள் சாம்பார்னா அது தமிழ் சாம்பார்தான் அது கிட்ட வேற எதுவும் நெருங்க முடியாதுன்னு என்கிட்ட சொல்லிருக்காங்க. ஆனாலும் கன்னட மக்கள் அந்த இனிப்பு சாம்பார் தான் உசத்தின்னு வாதம் பண்ணுவாங்க.... சிறுபருப்பு/பாசிப்பருப்பு சாம்பார், துவரம் பருப்பு சாம்பார், பொரிகடலை அரைத்து விட்ட சாம்பார், கடலை மாவு கலந்த ஒட்டல் சாம்பார்... ஆஹா எத்தனை விதம்?சாம்பாரோட சுவையக் கூட்டறது அதிலப் போடப் படுற, குறுக அரிந்த கத்திரிக்காய், சின்ன வெங்காயம், உருளைக்கிழங்கு, முருங்கக்காய், மல்லி இலை மாதிரி சமாச்சாரங்கள் தான்.
கொத்சு மற்றும் இதர தொடுகறிகள்: இட்லிக்கு தொட்டுக்க நெய் மணக்கும் கத்திரிக்கா கொத்சு மாதிரி ஒரு காம்பினேசன் வேற எதுவும் கெடயாது. தக்காளிக் கிச்சடி, பீர்க்கங்காய் கிச்சடி, புளி மிளகாய், வெந்தய மிளகாய், வடைகறி, சுண்ட வச்ச பழய கறி (மருமாத்தம்னு நெல்லை பகுதில சொல்லுவாங்க) தொக்கு வகைகள்ன்னு ஒரு பட்டியல் நீளும். அசைவப் பிரியர்களுக்கு மீன் குழம்பு, கோழிக் குழம்பு, இறால் தொக்கு நல்ல சாய்ஸ்.
இட்லியை ஆவியில் வேக வைக்கிறதால இட்லி அவித்தல் என்பது தான் சரியான சொல் வழக்கு. சிலர் இட்லி சுடுவது அப்படின்னு சொல்லுவாங்க, அது தவறு. தோசையைத் தான் சுடுவோம், இட்லியை அவிப்போம். இட்லி அவிக்கிறதுக்கு இப்போ, குக்கர், மைக்ரோவேவ் இட்லி தட்டுன்னு நிறைய வந்துட்டாலும், இட்லி கொப்பரைல (இட்லி சட்டி) துணி போட்டு அவிக்குற இட்லிக்கு ஒரு தனி மணம்/சுவை உண்டு.
கல்யாண வீட்டு இட்லி ஒரு தனி ரகம். முன்னாடி எல்லாம் பெரிய இட்லி கொப்பரைல பெரிய பெரிய இட்லிகள அவிச்சு, ஆவி பறக்கும் சாம்பாரோட பரிமாறுவாங்க. அந்த இட்லிகள பாத்தி கட்டி சாப்பிடுறதுக்கே ஒரு கூட்டம் வரும். இப்ப கல்யாண சமையல் எல்லாம் கேட்டரிங் ஆளுங்க கிட்டு நவீன மயமாகிட்டு வாரதால அந்த மாதிரி பெரிய இட்லிகள் கெடைக்கிறது இல்ல.
என்ன தான் பெரிய ஓட்டல்கள்ல போய் இட்லி சாப்பிட்டாலும் கையேந்தி பவன்ல சுடச் சுட சட்டியில் இருந்து எடுத்து அப்படியே உள்ள தள்ளுறது மாதிரி வருமா?
இந்தப் பதிவைப் படிக்கும் நண்பர்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோள். உங்களுக்குத் தெரிந்த இட்லி பத்தின சிறப்புகள், பெருமைகள வைக்கிபீடியாவுல எழுதுங்க, இட்லி பத்தின புகைப்படங்களையும் வைக்கி தளத்தில் சேருங்க.
Saturday, December 11, 2010
Saturday, February 06, 2010
இவர்களுக்கும் ஒரு கனவு இருந்திருக்கும்...
அன்மையில் பெங்களூரிலிருந்து நெல்லை செல்லும்போது, வழியில் சாப்பிடுவதற்கு நல்ல ஒரு சாலையோர கையேந்தி பவனைத் தேடிக் கடைசியில் திண்டுக்கல்-மதுரை நெடுஞ்சாலையில் ஒரு கடையைக் கண்டு பிடித்தோம். சாலையேரத்தில் சின்னதாகக் கூரை வேயப்பட்டு இரண்டு பேர் மட்டுமே அங்கு வேலை செய்து கொண்டிருந்தனர். ஒரு இளைஞன் தோசைக்கல்லில் தோசையும், ரொட்டியும் போட்டுக் கொண்டிருந்தான். ஒரு வயதானவர் எல்லாருக்கும் பறிமாறிக் கொண்டிருந்தார். அழுக்கு வேட்டி, காக்கி சட்டை, கலைந்த தலை ஒட்டிய கண்ணங்கள் என காலம் அவரை அலைக்கழித்திருந்தது. எல்லாருக்கும் ஓடி ஒடிச் சென்று பரிமாறினார். அதில் எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இல்லை. சாப்பிட்டு முடித்ததும் நானும், எனது மைத்துனரும் அவருக்கு தலா பத்து ரூபாய் கொடுத்தோம். மிகவும் சந்தோசத்துடன் அதை வாங்கி பக்கத்தில் இருந்த கடையில் போய் பீடி வாங்கி பற்ற வைத்துக் கொண்டார். அவருக்கு மாத சம்பளம் சாப்பாட்டோடு சேர்த்து 500 ரூபாயாக இருக்கலாம். நகரத்தாருக்கு ஒரு வேளை ஒரு பெரிய உணவகத்தில் சாப்பிட ஆகும் செலவு... தினமும் எங்களைப் போல யாராவது சேவைப் படி குடுப்பார்களா? அவருக்கென ஒரு குடும்பம் இருக்குமா? இந்த தள்ளாத வயதில் அவர் வேலை செய்ய அவரைத் தள்ளிய சூழல் எது??????
திருநெல்வேலி பதிவுத்துறை அலுவலகத்துக்கு ஒரு வேலை நிமித்தம் சென்றிருந்தேன். சொத்தைப் பதிவு செய்ய, பாகப்பிரிவினை செய்ய, திருமணப் பதிவு செய்ய எனக் கூட்டமாய் மக்கள் வந்து போய்க் கொண்டிருந்தனர். நிதி நிலையில் பின் தங்கிய அரசு அலுவலர்கள் தங்கள் பதவியின் தரத்துக்கேற்ப மக்களிடம் அவர்கள் இரத்தம் வேர்வை சிந்தி உழைத்த சிவப்பு பணத்தை ஒரு கையெழுத்துக்காக யாசித்துக் கொண்டிருந்தனர். இரண்டு புதுக் கார்களில் வந்து இறங்கிய மென்பொருள் இளவட்டங்கள், டென்வரில் சம்மர், ஆட்டம் விண்ட்டர் எப்படி இருக்கும் என பெருமையடித்துக் கொண்டிருந்தது. அந்த நேரம் ஒரு ஐம்பது வயது அம்மா பெரிய பையைத் தூக்கிக் கொண்டு எங்களிடம் வந்தார். பை நிறைய சீடை, முறுக்கு, காரச்சேவு அடுக்கி இருந்தது. "நல்லாருக்கும்யா, வீட்ல செஞ்சது ஒரு பாக்கெட்டாவது வாங்கிக்கோங்களேன்" என்றாள். எனது உடனிருந்தவர் "போய்ட்டு அப்புறமா வாங்கம்மா, நாங்களே காலையில் இருந்து காத்துக் கிடக்கோம்" என்றார். உடனே அந்த பெண்மனி எங்கள் அருகில் இருந்தவர்களிடம் சென்று விட்டாள். ஒரு திருமணப் பதிவு செய்ய மூன்று மணி நேரமும், ரூபாய் 700ம் ஆனது (பதிவுக்கு வெறும் 120 ரூபாய் தான்). மீண்டும் கிளம்புகையில் அதே பெண் எங்களிடம் வந்து ஏதாவது வாங்குமாறு கேட்டாள். ஒரு கையெழுதுக்காக 550 கொடுக்கும் போது இந்த பெண்ணிடம் ஒரு 50 ரூபாய்க்காவது வாங்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. எங்களிடம் விற்று விட்டு அந்த "டென்வர்" பார்ட்டியிடம் அந்த அம்மா சென்றார். "இதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் எடத்தக் காலி பண்ணும்மா" என்னும் பதில் வந்தது. அதை சட்டை செய்யாமல் எப்படியாவது அவர்களிடம் ஒரு பாக்கெட்டாவது விற்பதற்கு அந்த அம்மா முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தாள்...
தமிழக அரசு தொலைக்காட்சி பெட்டி, சமையல் எரிவாயு, மளிகைச் சாமான்கள் என எல்லாம் இலவசமாகக் கொடுத்து வரும் காலத்திலும் தங்கள் உடல் உழைப்பையே நம்பி இருக்கும் இவர்களைப் போன்றவர்களை என்ன சொல்வது... இவர்களுக்கும் ஒரு கனவு, ஒரு நம்பிக்கை என்றோ இருந்திருக்கும். காலமும் வாழ்க்கையும் நடத்திய சுழற்சி விளையாட்டில் சிக்கி அந்தக் கனவுகள் காணாமல் போயிருக்கும், அன்றாட வாழ்க்கையை பட்டினியின்றி கொண்டு போவதே ஒரு பெருங்கனவாய் ஆகிவிட்ட இவர்களுக்கு.
திருநெல்வேலி பதிவுத்துறை அலுவலகத்துக்கு ஒரு வேலை நிமித்தம் சென்றிருந்தேன். சொத்தைப் பதிவு செய்ய, பாகப்பிரிவினை செய்ய, திருமணப் பதிவு செய்ய எனக் கூட்டமாய் மக்கள் வந்து போய்க் கொண்டிருந்தனர். நிதி நிலையில் பின் தங்கிய அரசு அலுவலர்கள் தங்கள் பதவியின் தரத்துக்கேற்ப மக்களிடம் அவர்கள் இரத்தம் வேர்வை சிந்தி உழைத்த சிவப்பு பணத்தை ஒரு கையெழுத்துக்காக யாசித்துக் கொண்டிருந்தனர். இரண்டு புதுக் கார்களில் வந்து இறங்கிய மென்பொருள் இளவட்டங்கள், டென்வரில் சம்மர், ஆட்டம் விண்ட்டர் எப்படி இருக்கும் என பெருமையடித்துக் கொண்டிருந்தது. அந்த நேரம் ஒரு ஐம்பது வயது அம்மா பெரிய பையைத் தூக்கிக் கொண்டு எங்களிடம் வந்தார். பை நிறைய சீடை, முறுக்கு, காரச்சேவு அடுக்கி இருந்தது. "நல்லாருக்கும்யா, வீட்ல செஞ்சது ஒரு பாக்கெட்டாவது வாங்கிக்கோங்களேன்" என்றாள். எனது உடனிருந்தவர் "போய்ட்டு அப்புறமா வாங்கம்மா, நாங்களே காலையில் இருந்து காத்துக் கிடக்கோம்" என்றார். உடனே அந்த பெண்மனி எங்கள் அருகில் இருந்தவர்களிடம் சென்று விட்டாள். ஒரு திருமணப் பதிவு செய்ய மூன்று மணி நேரமும், ரூபாய் 700ம் ஆனது (பதிவுக்கு வெறும் 120 ரூபாய் தான்). மீண்டும் கிளம்புகையில் அதே பெண் எங்களிடம் வந்து ஏதாவது வாங்குமாறு கேட்டாள். ஒரு கையெழுதுக்காக 550 கொடுக்கும் போது இந்த பெண்ணிடம் ஒரு 50 ரூபாய்க்காவது வாங்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. எங்களிடம் விற்று விட்டு அந்த "டென்வர்" பார்ட்டியிடம் அந்த அம்மா சென்றார். "இதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் எடத்தக் காலி பண்ணும்மா" என்னும் பதில் வந்தது. அதை சட்டை செய்யாமல் எப்படியாவது அவர்களிடம் ஒரு பாக்கெட்டாவது விற்பதற்கு அந்த அம்மா முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தாள்...
தமிழக அரசு தொலைக்காட்சி பெட்டி, சமையல் எரிவாயு, மளிகைச் சாமான்கள் என எல்லாம் இலவசமாகக் கொடுத்து வரும் காலத்திலும் தங்கள் உடல் உழைப்பையே நம்பி இருக்கும் இவர்களைப் போன்றவர்களை என்ன சொல்வது... இவர்களுக்கும் ஒரு கனவு, ஒரு நம்பிக்கை என்றோ இருந்திருக்கும். காலமும் வாழ்க்கையும் நடத்திய சுழற்சி விளையாட்டில் சிக்கி அந்தக் கனவுகள் காணாமல் போயிருக்கும், அன்றாட வாழ்க்கையை பட்டினியின்றி கொண்டு போவதே ஒரு பெருங்கனவாய் ஆகிவிட்ட இவர்களுக்கு.
Monday, November 26, 2007
காதலாகிக் கசிந்து - 6
அது ஒரு சனிக்கெழம. அதனால டியூசன் கொஞ்சம் லேட்டாத் தான் ஆரம்பிக்கும். செல்லப்பாவும், சிவாவும் 7 மணி வாக்குல அப்துல் காதர் சார் வீட்டுக்கு போனாங்க. இவனுக ரெண்டு பேரும் போய் தான் வாத்தியார எழுப்பினானுக. ரெண்டு பேரயும் உக்காரச் சொல்லிட்டு வாத்தியார் பல் தேய்க்க போய்ட்டாரு. ரெண்டு நிமிசத்துல சாருவும், காயத்ரியும் உள்ள வரவும் பயக்க ரெண்டு பேரும் தெம்பா நிமிர்ந்து உக்காந்தானுக. சிவாவுக்கு ஒரு இனம் புரியாத சந்தோசம் வந்தது.
சாரு அடர் ஊதாவும், வெள்ளையும் கலந்த ஒரு சுரிதார் போட்டிருந்தா. வெள்ளைக் கல் வச்ச சிறிய தொங்கட்டான் நான் சாருவோட காதுலயாக்கும் இருக்கேன்னு பெருமையா ஆடிட்டு இருந்தது. எப்பவும் போல இன்னைக்கும் தல கொள்ளாம மல்லியப் பூ வச்சிருந்தா. காலங்காத்தால இவ்வளவு மல்லிகை இவளுக்கு எங்க கெடச்சிருக்கும்னு செல்லப்பா மெல்ல சிவாவை காதக் கடிச்சான்.
காயத்ரியும் செல்லப்பாவும் மெதுவா பேச ஆரம்பிக்க, மெல்லிய புன்முறுவலோட அத சாரு பாத்துட்டு இருந்தா. செல்லப்பா, சாரு, காயத்ரி மூனு பேரும் இதுக்கு முன்னால ஹிந்தி டியூசன்ல ஒன்னா படிச்சிருக்கதால அவங்களுக்கு அறிமுகம் தேவைப் படல. சிவாவுக்கு அவங்களப் பத்தி முன்னால தெரியாததால அவங்க உரையாடல்ல ஆர்வம் காட்டாதவன் மாதிரி வேதியல் பொஸ்தத்த புரட்டுற மாதிரி பாவலா பண்ணிட்டு இருந்தான். பள்ளிக்கூடத்த பத்தி, வரப் போற பொதுத் தேர்வ பத்தியெல்லாம் செல்லப்பாவும் காயத்ரியும் கத விட்டுட்டு இருந்தாங்க.
கொஞ்ச நேரத்துல வாத்தியார் வரவும் எல்லாரும் அமைதியானாங்க. வாத்தியார் IUPAC வரிசை நிலைகளப் பத்தி வெளக்கினாரு. வாத்தியார் வீட்டுல தனியா கரும்பலகை இல்லாததால ஒவ்வொருத்தர்கிட்டயும் நோட்ட வாங்கி அதுல சமன்பாட எழுதி எல்லாருக்கும் வெளங்க வைப்பாரு. சிவாவும் செல்லப்பாவும் வைச்சிருந்த நோட்டு, போன வருசம் டி.வி.எஸ் கம்பெணில கொடுத்த மாசக் காலண்டர மடக்கித் தைச்சது. இந்த மாதிரி மாசக் காலண்டர்கள்ல பின்பக்கம் நல்ல காகிதத்துல எழுதறதுக்கு வசதியா இருக்கும். இருவது, முப்பது ரூபா கொடுத்து நீள நோட்டுக்கள வாங்காம காலண்டரையே நோட்டா மாத்தியிருந்த செல்லப்பா, சிவாவின் எளிமை சாருவோட மனசுல அவங்களப்பத்தி ஒரு நல்ல அபிப்பிராயத்த உண்டு பண்ணுச்சு.
மறுபடியும் வாத்தியார் இவங்க எல்லாத்தயும் பொஸ்தகத்துல ஒரு பக்கத்த வாசிக்கச் சொல்லிட்டு வீட்டுக்குள்ள போனாரு. கொஞ்ச நேரம் வாசிச்சிட்டு காயத்ரியும், செல்லப்பாவும் திரும்பவும் பேச ஆரம்பிச்சாங்க. காயத்ரி அவங்க பள்ளிக்கூடத்துல இருந்து இன்னும் ரெண்டு பிள்ளைகளும், ஒரு பையனும் அடுத்த வாரத்துல இருந்து அப்துல்காதர் சார் கிட்ட டியூசனுக்கு வரப் போறதா சொன்னா. உடனே செல்லப்பா "அடுத்த வாரம் எப்ப வரும்னு ஆசையா காத்துகிட்டு இருக்கேன்னு" சொல்லவும் சிவா அவனப் பாத்து ஒரு முற முறைச்சான்.
உடனே காயத்திரி சிவாவப் பாத்து, "உன் பிரண்ட் ரொம்ப அமைதி போல... பேரு என்ன?" அப்படின்னு கேட்டா. செல்லப்பா, "அவம்பேரு சிவா"ன்னு சொல்லவும் அது வர பொஸ்தத்த வாசிச்சிட்டு இருந்த சாரு ஆவலோடயும் வெக்கத்தோடயும் ரொம்ப ரகசியமான குரல்ல காயத்ரி கிட்ட "என்ன பேராம்"ன்னு கேக்கவும் சிவாவுக்கு வார்த்தையால விவரிக்க முடியாத ஒரு பரவசம் மனசுக்குல பரவுச்சு... அடுத்த நொடி ரெண்டு பேரும் ஒருத்தர ஒருத்தர் ஊடுருவிப் பாத்துக்கிட்டாங்க. அந்த கனத்தை இன்னும் ரம்மியமாக்குற மாதிரி சாருவோட தலையில இருந்த மல்லிகை அந்த அறை முழுக்க வாசணை பரப்புச்சு..
சாரு அடர் ஊதாவும், வெள்ளையும் கலந்த ஒரு சுரிதார் போட்டிருந்தா. வெள்ளைக் கல் வச்ச சிறிய தொங்கட்டான் நான் சாருவோட காதுலயாக்கும் இருக்கேன்னு பெருமையா ஆடிட்டு இருந்தது. எப்பவும் போல இன்னைக்கும் தல கொள்ளாம மல்லியப் பூ வச்சிருந்தா. காலங்காத்தால இவ்வளவு மல்லிகை இவளுக்கு எங்க கெடச்சிருக்கும்னு செல்லப்பா மெல்ல சிவாவை காதக் கடிச்சான்.
காயத்ரியும் செல்லப்பாவும் மெதுவா பேச ஆரம்பிக்க, மெல்லிய புன்முறுவலோட அத சாரு பாத்துட்டு இருந்தா. செல்லப்பா, சாரு, காயத்ரி மூனு பேரும் இதுக்கு முன்னால ஹிந்தி டியூசன்ல ஒன்னா படிச்சிருக்கதால அவங்களுக்கு அறிமுகம் தேவைப் படல. சிவாவுக்கு அவங்களப் பத்தி முன்னால தெரியாததால அவங்க உரையாடல்ல ஆர்வம் காட்டாதவன் மாதிரி வேதியல் பொஸ்தத்த புரட்டுற மாதிரி பாவலா பண்ணிட்டு இருந்தான். பள்ளிக்கூடத்த பத்தி, வரப் போற பொதுத் தேர்வ பத்தியெல்லாம் செல்லப்பாவும் காயத்ரியும் கத விட்டுட்டு இருந்தாங்க.
கொஞ்ச நேரத்துல வாத்தியார் வரவும் எல்லாரும் அமைதியானாங்க. வாத்தியார் IUPAC வரிசை நிலைகளப் பத்தி வெளக்கினாரு. வாத்தியார் வீட்டுல தனியா கரும்பலகை இல்லாததால ஒவ்வொருத்தர்கிட்டயும் நோட்ட வாங்கி அதுல சமன்பாட எழுதி எல்லாருக்கும் வெளங்க வைப்பாரு. சிவாவும் செல்லப்பாவும் வைச்சிருந்த நோட்டு, போன வருசம் டி.வி.எஸ் கம்பெணில கொடுத்த மாசக் காலண்டர மடக்கித் தைச்சது. இந்த மாதிரி மாசக் காலண்டர்கள்ல பின்பக்கம் நல்ல காகிதத்துல எழுதறதுக்கு வசதியா இருக்கும். இருவது, முப்பது ரூபா கொடுத்து நீள நோட்டுக்கள வாங்காம காலண்டரையே நோட்டா மாத்தியிருந்த செல்லப்பா, சிவாவின் எளிமை சாருவோட மனசுல அவங்களப்பத்தி ஒரு நல்ல அபிப்பிராயத்த உண்டு பண்ணுச்சு.
மறுபடியும் வாத்தியார் இவங்க எல்லாத்தயும் பொஸ்தகத்துல ஒரு பக்கத்த வாசிக்கச் சொல்லிட்டு வீட்டுக்குள்ள போனாரு. கொஞ்ச நேரம் வாசிச்சிட்டு காயத்ரியும், செல்லப்பாவும் திரும்பவும் பேச ஆரம்பிச்சாங்க. காயத்ரி அவங்க பள்ளிக்கூடத்துல இருந்து இன்னும் ரெண்டு பிள்ளைகளும், ஒரு பையனும் அடுத்த வாரத்துல இருந்து அப்துல்காதர் சார் கிட்ட டியூசனுக்கு வரப் போறதா சொன்னா. உடனே செல்லப்பா "அடுத்த வாரம் எப்ப வரும்னு ஆசையா காத்துகிட்டு இருக்கேன்னு" சொல்லவும் சிவா அவனப் பாத்து ஒரு முற முறைச்சான்.
உடனே காயத்திரி சிவாவப் பாத்து, "உன் பிரண்ட் ரொம்ப அமைதி போல... பேரு என்ன?" அப்படின்னு கேட்டா. செல்லப்பா, "அவம்பேரு சிவா"ன்னு சொல்லவும் அது வர பொஸ்தத்த வாசிச்சிட்டு இருந்த சாரு ஆவலோடயும் வெக்கத்தோடயும் ரொம்ப ரகசியமான குரல்ல காயத்ரி கிட்ட "என்ன பேராம்"ன்னு கேக்கவும் சிவாவுக்கு வார்த்தையால விவரிக்க முடியாத ஒரு பரவசம் மனசுக்குல பரவுச்சு... அடுத்த நொடி ரெண்டு பேரும் ஒருத்தர ஒருத்தர் ஊடுருவிப் பாத்துக்கிட்டாங்க. அந்த கனத்தை இன்னும் ரம்மியமாக்குற மாதிரி சாருவோட தலையில இருந்த மல்லிகை அந்த அறை முழுக்க வாசணை பரப்புச்சு..
Saturday, July 21, 2007
காதலாகிக் கசிந்து - 5
இருபாலரும் படிக்குத அந்த பள்ளியூடத்துல பொட்டப் பிள்ளைகளுக்கு பாவாட, சட்டை, தாவனி தான் சீருட. வெளியில அங்கி, குழாயி, பனியன்னு பயக்க போடுத எல்லாத்தயும் போட்டுட்டு கொஞ்சங்கொஞ்சமா ஒரு கலாச்சாரமே அழிஞ்சிகிட்டு வார காலத்துல பிள்ளைகள் பள்ளியூடத்திலயாவது தாவனி போட்டுட்டு போகுதுகளேன்னு அதுகள பெத்தவுக கொஞ்சம் ஆறுதல் பட்டுக்கிட்டாக
பள்ளியூடத்துல காலை வகுப்பு ஆரம்பிக்கதுக்கு முன்னால "நீராருங் கடலுடுத்த" தினமும் ஒலிக்க விடுதது வழக்கம். மனோன்மணீயம் பெ. சுந்தரம்பிள்ளை எழுதின அந்தப் பாட்டக் கேக்குதப்போ எல்லாம் சிவாவுக்கு புல்லரிக்கும். தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தோட நாள ஆரம்பிக்கறதுலதான் எத்தனை சுகம்ன்னு செல்லப்பாகிட்ட சொன்னான்....
பெளதீக வாத்தியார் இராமநாதன் பாடத்த ஆரம்பிச்சாரு... ஒரு சமன்பாட்டக் குடுத்து எல்லாரயும் போடச் சொன்னாரு.. எல்லாரும் அத வச்சு போரடிக்கிட்டு இருக்குதப்போ, சிவா அத நொடியில முடிச்சு வாத்தியார் கிட்ட காட்டினான். சந்தோசமான வாத்தியாரு, "உன்ன மிஞ்ச யாரும் கெடயாது டே"ன்னு முதுகுல தட்டிக் கொடுத்தாரு. மத்த எல்லாரும் இன்னும் அந்தச் சமன்பாடோட மண்டய ஒடச்சிகிட்டு இருந்ததுக. திடீர்னு மல்லிகை வாசம் வகுப்புக்குள்ள பரவுச்சு... உடனே சிவாவுக்கு சாருலதா ஞாபகம் வந்துச்சு.
சாருலதா அவளோட பள்ளியூடத்துல காயத்ரி கூட பேசிட்டு இருந்தா. காயத்திரி அதுக்குள்ள அவ கூட படிக்குற எல்லார் கிட்டயும் அப்துல்காதர் சார் டியூசன்ல புதுசா சேந்த்திருக்குற சிவாவப் பத்தி புகழ ஆரம்பிச்சா. பிள்ளைகள் எல்லாம் ஆன்னு அவ சொல்லுததக் கேட்டுகிட்டு இருந்ததுங்க.... இத்தனைக்கும் சாருவுக்கோ, காயத்ரிக்கோ சிவாவோட பேரு என்னான்னே தெரியாது. சாருவு காலயில சிவா தன் கண்ண ஊடுருவிப் பாத்தத நெனச்சுப் பாத்தா... காயத்ரி சொல்லச் சொல்ல இன்னும் ரெண்டு, மூனு பிள்ளேள் "எடே நாங்களும் நாளயிலருந்து உங்க டியூசனுக்கு வாரோம்"ன்னு சொல்லவும் சாரு காயத்ரியப் பாத்து முறைச்சா...
அவுக வகுப்புல உள்ள சேரனுக்கும், ரவிக்கும் இதக் கேக்க கேக்க எரிச்சலா வந்தது. இருக்காதா பின்ன, சாரு கிட்ட எத்தனையோ தடவ காதலச் சொல்லியும் அவ கண்டுக்கிடாம இருந்தாலும் இன்னும் முயற்சி பண்ணிட்டு இருக்குத பயக்க அவனுக ரெண்டு பேரும்.
பள்ளியூடம் முடிஞ்சு சாருவும் காயத்ரியும் வீடு திரும்பிக்கிட்டு இருந்தப்போ எதுக்க சிவாவும், செல்லப்பாவும் சைக்கிள்ல கடந்து போனாங்க... காயத்ரியும் செல்லப்பாவும் ஒருத்தர ஒருத்தர் பாத்து சிரிச்சிகிட்டாக. சிவா சாருவப் ஒரு தடவ பாத்துட்டு தலயக் குனிஞ்சிகிட்டான். சாருவுக்கு இது வரயில்லாத ஒரு படபடப்பு மனசுக்குள்ள வந்தது...
பள்ளியூடத்துல காலை வகுப்பு ஆரம்பிக்கதுக்கு முன்னால "நீராருங் கடலுடுத்த" தினமும் ஒலிக்க விடுதது வழக்கம். மனோன்மணீயம் பெ. சுந்தரம்பிள்ளை எழுதின அந்தப் பாட்டக் கேக்குதப்போ எல்லாம் சிவாவுக்கு புல்லரிக்கும். தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தோட நாள ஆரம்பிக்கறதுலதான் எத்தனை சுகம்ன்னு செல்லப்பாகிட்ட சொன்னான்....
பெளதீக வாத்தியார் இராமநாதன் பாடத்த ஆரம்பிச்சாரு... ஒரு சமன்பாட்டக் குடுத்து எல்லாரயும் போடச் சொன்னாரு.. எல்லாரும் அத வச்சு போரடிக்கிட்டு இருக்குதப்போ, சிவா அத நொடியில முடிச்சு வாத்தியார் கிட்ட காட்டினான். சந்தோசமான வாத்தியாரு, "உன்ன மிஞ்ச யாரும் கெடயாது டே"ன்னு முதுகுல தட்டிக் கொடுத்தாரு. மத்த எல்லாரும் இன்னும் அந்தச் சமன்பாடோட மண்டய ஒடச்சிகிட்டு இருந்ததுக. திடீர்னு மல்லிகை வாசம் வகுப்புக்குள்ள பரவுச்சு... உடனே சிவாவுக்கு சாருலதா ஞாபகம் வந்துச்சு.
சாருலதா அவளோட பள்ளியூடத்துல காயத்ரி கூட பேசிட்டு இருந்தா. காயத்திரி அதுக்குள்ள அவ கூட படிக்குற எல்லார் கிட்டயும் அப்துல்காதர் சார் டியூசன்ல புதுசா சேந்த்திருக்குற சிவாவப் பத்தி புகழ ஆரம்பிச்சா. பிள்ளைகள் எல்லாம் ஆன்னு அவ சொல்லுததக் கேட்டுகிட்டு இருந்ததுங்க.... இத்தனைக்கும் சாருவுக்கோ, காயத்ரிக்கோ சிவாவோட பேரு என்னான்னே தெரியாது. சாருவு காலயில சிவா தன் கண்ண ஊடுருவிப் பாத்தத நெனச்சுப் பாத்தா... காயத்ரி சொல்லச் சொல்ல இன்னும் ரெண்டு, மூனு பிள்ளேள் "எடே நாங்களும் நாளயிலருந்து உங்க டியூசனுக்கு வாரோம்"ன்னு சொல்லவும் சாரு காயத்ரியப் பாத்து முறைச்சா...
அவுக வகுப்புல உள்ள சேரனுக்கும், ரவிக்கும் இதக் கேக்க கேக்க எரிச்சலா வந்தது. இருக்காதா பின்ன, சாரு கிட்ட எத்தனையோ தடவ காதலச் சொல்லியும் அவ கண்டுக்கிடாம இருந்தாலும் இன்னும் முயற்சி பண்ணிட்டு இருக்குத பயக்க அவனுக ரெண்டு பேரும்.
பள்ளியூடம் முடிஞ்சு சாருவும் காயத்ரியும் வீடு திரும்பிக்கிட்டு இருந்தப்போ எதுக்க சிவாவும், செல்லப்பாவும் சைக்கிள்ல கடந்து போனாங்க... காயத்ரியும் செல்லப்பாவும் ஒருத்தர ஒருத்தர் பாத்து சிரிச்சிகிட்டாக. சிவா சாருவப் ஒரு தடவ பாத்துட்டு தலயக் குனிஞ்சிகிட்டான். சாருவுக்கு இது வரயில்லாத ஒரு படபடப்பு மனசுக்குள்ள வந்தது...
Sunday, July 15, 2007
எல்லாரும் சௌக்கியமா...?
என் இனிய (வலை) தமிழ் மக்களே...
நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின்னால எழுதுதேன். கடைசியா பதிவு போட்டு ஆறேழு மாசம் இருக்குமின்னு நெனக்கேன். பதிவுகள படிக்கதுக்கே நேரம் இல்லாதபோது எழுத சுத்தமா சமயமில்ல.
திரும்ப வந்து தமிழ்மணத்த பாத்தா அடடா... எத்தன முன்னேற்றம்....!!!! புதுசா நெறய பேரு நல்லா எழுதுதாங்க... பழய ஆளுக நெறய பேரக் காணோம்... முன்னாடி இருந்த பூசல் சச்சரவு எல்லாம் இப்போ கொஞ்சம் கொறஞ்சிருக்குதப் பாக்குதப்போ கொஞ்சம் ஆறுதல்.
வலை நண்பர்கள்ல கானா பிரபா மட்டும் தான் இன்னும் தொடர்புல இருக்காரு. ஊரு ஊரா மாநாடு , பதிவர் சந்திப்பு எல்லாம் போட்டு, போண்டா, எள்ளுருண்டை எல்லாம் சாப்பிட்ட வலை நண்பர்கள் எல்லாரும் அதுக்கு அப்புறமா பேசிக்கிறீகளா இல்ல ரயில் சினேகம் மாதிரி தானா?
ஜி.ரா, டுபுக்கு அண்ணாச்சி, நிலவு நண்பன் எல்லாரும் நலமா? இனி கொஞ்சம் நேரம் எழுததுக்கு கெடைக்குமின்னு நெனக்கேன். பாக்கலாம்....
நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின்னால எழுதுதேன். கடைசியா பதிவு போட்டு ஆறேழு மாசம் இருக்குமின்னு நெனக்கேன். பதிவுகள படிக்கதுக்கே நேரம் இல்லாதபோது எழுத சுத்தமா சமயமில்ல.
திரும்ப வந்து தமிழ்மணத்த பாத்தா அடடா... எத்தன முன்னேற்றம்....!!!! புதுசா நெறய பேரு நல்லா எழுதுதாங்க... பழய ஆளுக நெறய பேரக் காணோம்... முன்னாடி இருந்த பூசல் சச்சரவு எல்லாம் இப்போ கொஞ்சம் கொறஞ்சிருக்குதப் பாக்குதப்போ கொஞ்சம் ஆறுதல்.
வலை நண்பர்கள்ல கானா பிரபா மட்டும் தான் இன்னும் தொடர்புல இருக்காரு. ஊரு ஊரா மாநாடு , பதிவர் சந்திப்பு எல்லாம் போட்டு, போண்டா, எள்ளுருண்டை எல்லாம் சாப்பிட்ட வலை நண்பர்கள் எல்லாரும் அதுக்கு அப்புறமா பேசிக்கிறீகளா இல்ல ரயில் சினேகம் மாதிரி தானா?
ஜி.ரா, டுபுக்கு அண்ணாச்சி, நிலவு நண்பன் எல்லாரும் நலமா? இனி கொஞ்சம் நேரம் எழுததுக்கு கெடைக்குமின்னு நெனக்கேன். பாக்கலாம்....
Wednesday, January 17, 2007
காதலாகிக் கசிந்து - 4
செல்லப்பா சிவாகிட்ட "அந்த வாயாடிப் பிள்ளையோட பேரு காயத்ரி, அந்த கத்திரிப்பூக் கலர் சுடிதார் பொண்ணு பேரு சாருலதா" அப்படின்னு சொன்னான். சாருலதாங்குத பேருக்கு அழகுன்னு அர்த்தமாம், பேருக்கேத்த மாதிரி அலட்டல் இல்லாத அமைதியான அழகு சாருவுக்கு. அவ அப்பாவுக்கு பாண்டிச்சேரியிலிருந்து மாத்தலாகி நெல்லைக்கு சாருவோட குடும்பம் வந்து மூனு வருசம் ஆச்சாம். சாருவுக்கு பத்து வயசுல டிங்குன்னு ஒரு தம்பி இருக்கானாம்.
அதோட சாரு படிக்குத அந்த மெட்ரிக் பள்ளியூடத்திலயும், அவ இருந்த அன்பு நகர் ஏரியாலயும் நெறய பயக்க சாரு பின்னாடி சுத்துனாலும் சாரு யாரயும் சட்டை பண்ணினது இல்ல. இது வரைக்கும் ஒரு 25 பயக்களாவது அவ கிட்ட காதலச் சொல்லியிருப்பானுவ. ஆனா குனிஞ்ச தல நிமிராம தெருவுல நடக்குத சாரு இத எல்லாத்தயும் நிராகரிச்சிட்டா. சில பேரு அவ மாட்டேன்னு சொன்னதும் நடு ரோட்டுல கெடந்து உருண்டிருக்கானுவ, சிலரு பித்து பிடிச்ச மாதிரி தாடி, கீடியெல்லாம் வளத்து, செய்யது பீடி குடிச்சிட்டு அலஞ்சானுவ. இவ்வளவு பிரபலமான சாருவப் பத்தி சிவா ஏற்கனவே கேள்விப் பட்டிருக்கான், ஆனா இப்படியெல்லாம் பயக்கள அலக்கழிக்குத அந்தப் பிள்ள ஒரு திமிரு புடிச்சவளாத் தான் இருப்பான்னு இம்புட்டு நாளா நெனச்சுகிட்டு இருந்தான். சாருவ நேர்ல பாத்ததும் அவன் அபிப்பிராயத்த மாத்திக்கிட்டான்.
சிவாவுக்கு தெரிஞ்ச பயலான சுப்பையா இதுக்கு முன்னால சாருவ பத்தி சொல்லிருக்கான். சுப்பையாவும் ஒரு தலயா காதலிச்சிட்டு இருந்தான். சுப்பையா எப்ப பாத்தாலும் ஒரு வரியாவது சாருவப் பத்தி சொல்லாம இருக்க மாட்டான். இந்த மாதிரி நெறய பைத்தியாரப் பயக்க இருந்தானுவ. சாருவ பாக்கலைன்னா கூட அவ வீட்ட, அவ நாய்க்குட்டிய, அவ தம்பிய பாத்தா போதும் பிறவிப் பயன அடைஞ்சிட்ட மாதிரி ஆயிடுவானுவ. சாரு பேரழகி கெடயாது அப்பிடி இருந்தும் ஏன் இந்தக் கிறுக்குப் பயக்க இப்பிடி திரியுதானுவன்னு ஆச்சரியப் பட்டான் சிவா. அத செல்லப்பாகிட்ட அவன் சொன்னதும் பதிலுக்கு செல்லப்பா, "சாருவாவது பரவாயில்ல டே ஆனா தேனி குஞ்சரம்மா ரேஞ்சு பிள்ளேல எல்லாம் ஒருத்தன் மாத்தி ஒருத்தன் பயங்கர பில்டப் கொடுத்து ஏத்தி விட்ருதானுவ, அவளுகளும் என்னப் பாரு என் அழகப் பாருன்னு ஊருக்குள்ள மெதப்புல சுத்திட்டு இருக்காளுவ. அதத் தான் தாங்க முடியல" அப்படின்னான்.
டியூசன் முடிஞ்சு வீட்டுக்கு வந்த சிவா "இன்றைக்கு ஏன் இந்த ஆனந்தமே" பாட்ட முனுமுனுத்தான். அப்பத்தான் தூங்கி முழிச்ச அவன் தங்கச்சி மகராசி, வினோதமா பாத்தா. "மைனர் இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்க மாதிரி தெரியுது, என்ன டே விசயம்" அப்படின்னா. "உன் சோழியப் பாத்துகிட்டு போ" அப்படின்னு சொல்லிட்டு திரும்பவும் பாட்ட முனுமுனுத்தான். அதுக்குள்ள அவன் அப்பா கெளம்பி வேலைக்கு போக தயாரா இருந்தார். திருநெல்வேலி டவுனில ஒரு தனியார் கம்பெணியில அவரு வேல பாத்தாரு. காலயில எட்டு மணிக்கு போனா கருக்கல்ல தான் வருவாரு. ஏகப்பட்ட சொத்து சொகத்தோட பொறந்து, வியாபாரம் தீடிர்னு நொடிஞ்சு போனதால எல்லாத்தயும் இழந்து நிக்குத ஒரு வாழ்ந்து கெட்ட குடும்பம் அவரோடது. ஆனா ஊருக்குள்ள இன்னும் பழய மரியாத இருந்தது அவரு குடும்பத்துக்கு.
பள்ளியூடத்துக்கு எல்லாத்தயும் தயார் பண்ணிட்டு, சாப்புடதுக்கு உக்காந்தான் சிவா. சூடா இட்லியும், புளி மொளகாயும் எடுத்து வச்சா அவன் அம்மா. பையன் மேல ரொம்ப பாசம் அவளுக்கு. அதுவும் அவன் +2 படிக்கதால அவன் மேல அப்பா அம்மா ரெண்டு பேரும் ரொம்ப அக்கறையா இருந்தாக. பையன் தான் இழந்த புகழ், பொருள் எல்லாத்தயும் மீட்டு கோடுக்கப் போறான்னு சிவாவோட அப்பா மந்திரமூர்த்திக்கு நெறயவே நம்பிக்க. "நேத்து இடிச்ச எள்ளு மொளவடி வைக்கட்டுமா"ன்னு கேட்டுட்டு அவன் பதிலுக்கு காத்திருக்காம எள்ளு மொளவடிய வச்சு நல்லெண்ணெய்ய ஊத்தினா. அவ கைப்பக்குவத்துல எது செஞ்சாலும் தேவாமிருதமா இருக்கும். அதுலயும் இட்லியப் பத்தி கேக்கவே வேண்டாம், அவ்வளவு மெதுவா பஞ்சு மாதிரி இருக்கும். லீவு நாளுன்னா எத்தன இட்லி வயித்துக்குள்ள போகுதுன்னு கணக்கே இருக்காது. இன்னிக்கு பள்ளியூடம் போறதால ஆறு இட்லியோட நிறுத்திகிட்டான்.
சாப்ட்டு முடிக்கவும் செல்லப்பா வந்தான். சாப்டியான்னு சிவா கேட்டதுக்கு ஆன்னு தலயாட்டினான். ஆனா அத நம்பாத சிவா "எல கத விடாத, ஒழுங்கா ரெண்டு இட்லிய சாப்ட்டு போட்டு வா. எம்மா இவனுக்கு இட்லி எடுத்து வை"ன்னு அவன் சொல்லுததுக்குள்ள அவன் அம்மா தட்டுல இட்லியும் புளி மொளகாயும் போட்டு கொண்டு வந்தா. செல்லப்பா ஒன்னும் சொல்லாம அமைதியா வாங்கிச் சாப்ட்டான். செல்லப்பாவுக்கு நான்குனேரி தான் சொந்த ஊரு, அவன் அப்பா அங்க கஷ்டப் படுததால இங்க அவன் மாமா வீட்டுல தங்கி படிச்சான். மாமா வீட்டுலயும் கஷ்டங்கறதால பாதி நேரம் அர வயித்தோட தான் பள்ளியூடத்துக்கு போவான். ஆனா சிவா வீட்டுக்கு வந்தா அவன சிவா சாப்புடாம விடமாட்டான்.
செல்லப்பா சாப்புட்டதும் ரெண்டு பேருகும் காப்பி கொடுத்தா சிவா அம்மா. அதக் ஒரே மடக்குல குடிச்சிட்டு செல்லப்பா சைக்கிள மிதிக்க சிவா பின்னால உக்காந்து பள்ளியூடத்துக்கு கெளம்பினானுவ.
அதோட சாரு படிக்குத அந்த மெட்ரிக் பள்ளியூடத்திலயும், அவ இருந்த அன்பு நகர் ஏரியாலயும் நெறய பயக்க சாரு பின்னாடி சுத்துனாலும் சாரு யாரயும் சட்டை பண்ணினது இல்ல. இது வரைக்கும் ஒரு 25 பயக்களாவது அவ கிட்ட காதலச் சொல்லியிருப்பானுவ. ஆனா குனிஞ்ச தல நிமிராம தெருவுல நடக்குத சாரு இத எல்லாத்தயும் நிராகரிச்சிட்டா. சில பேரு அவ மாட்டேன்னு சொன்னதும் நடு ரோட்டுல கெடந்து உருண்டிருக்கானுவ, சிலரு பித்து பிடிச்ச மாதிரி தாடி, கீடியெல்லாம் வளத்து, செய்யது பீடி குடிச்சிட்டு அலஞ்சானுவ. இவ்வளவு பிரபலமான சாருவப் பத்தி சிவா ஏற்கனவே கேள்விப் பட்டிருக்கான், ஆனா இப்படியெல்லாம் பயக்கள அலக்கழிக்குத அந்தப் பிள்ள ஒரு திமிரு புடிச்சவளாத் தான் இருப்பான்னு இம்புட்டு நாளா நெனச்சுகிட்டு இருந்தான். சாருவ நேர்ல பாத்ததும் அவன் அபிப்பிராயத்த மாத்திக்கிட்டான்.
சிவாவுக்கு தெரிஞ்ச பயலான சுப்பையா இதுக்கு முன்னால சாருவ பத்தி சொல்லிருக்கான். சுப்பையாவும் ஒரு தலயா காதலிச்சிட்டு இருந்தான். சுப்பையா எப்ப பாத்தாலும் ஒரு வரியாவது சாருவப் பத்தி சொல்லாம இருக்க மாட்டான். இந்த மாதிரி நெறய பைத்தியாரப் பயக்க இருந்தானுவ. சாருவ பாக்கலைன்னா கூட அவ வீட்ட, அவ நாய்க்குட்டிய, அவ தம்பிய பாத்தா போதும் பிறவிப் பயன அடைஞ்சிட்ட மாதிரி ஆயிடுவானுவ. சாரு பேரழகி கெடயாது அப்பிடி இருந்தும் ஏன் இந்தக் கிறுக்குப் பயக்க இப்பிடி திரியுதானுவன்னு ஆச்சரியப் பட்டான் சிவா. அத செல்லப்பாகிட்ட அவன் சொன்னதும் பதிலுக்கு செல்லப்பா, "சாருவாவது பரவாயில்ல டே ஆனா தேனி குஞ்சரம்மா ரேஞ்சு பிள்ளேல எல்லாம் ஒருத்தன் மாத்தி ஒருத்தன் பயங்கர பில்டப் கொடுத்து ஏத்தி விட்ருதானுவ, அவளுகளும் என்னப் பாரு என் அழகப் பாருன்னு ஊருக்குள்ள மெதப்புல சுத்திட்டு இருக்காளுவ. அதத் தான் தாங்க முடியல" அப்படின்னான்.
டியூசன் முடிஞ்சு வீட்டுக்கு வந்த சிவா "இன்றைக்கு ஏன் இந்த ஆனந்தமே" பாட்ட முனுமுனுத்தான். அப்பத்தான் தூங்கி முழிச்ச அவன் தங்கச்சி மகராசி, வினோதமா பாத்தா. "மைனர் இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்க மாதிரி தெரியுது, என்ன டே விசயம்" அப்படின்னா. "உன் சோழியப் பாத்துகிட்டு போ" அப்படின்னு சொல்லிட்டு திரும்பவும் பாட்ட முனுமுனுத்தான். அதுக்குள்ள அவன் அப்பா கெளம்பி வேலைக்கு போக தயாரா இருந்தார். திருநெல்வேலி டவுனில ஒரு தனியார் கம்பெணியில அவரு வேல பாத்தாரு. காலயில எட்டு மணிக்கு போனா கருக்கல்ல தான் வருவாரு. ஏகப்பட்ட சொத்து சொகத்தோட பொறந்து, வியாபாரம் தீடிர்னு நொடிஞ்சு போனதால எல்லாத்தயும் இழந்து நிக்குத ஒரு வாழ்ந்து கெட்ட குடும்பம் அவரோடது. ஆனா ஊருக்குள்ள இன்னும் பழய மரியாத இருந்தது அவரு குடும்பத்துக்கு.
பள்ளியூடத்துக்கு எல்லாத்தயும் தயார் பண்ணிட்டு, சாப்புடதுக்கு உக்காந்தான் சிவா. சூடா இட்லியும், புளி மொளகாயும் எடுத்து வச்சா அவன் அம்மா. பையன் மேல ரொம்ப பாசம் அவளுக்கு. அதுவும் அவன் +2 படிக்கதால அவன் மேல அப்பா அம்மா ரெண்டு பேரும் ரொம்ப அக்கறையா இருந்தாக. பையன் தான் இழந்த புகழ், பொருள் எல்லாத்தயும் மீட்டு கோடுக்கப் போறான்னு சிவாவோட அப்பா மந்திரமூர்த்திக்கு நெறயவே நம்பிக்க. "நேத்து இடிச்ச எள்ளு மொளவடி வைக்கட்டுமா"ன்னு கேட்டுட்டு அவன் பதிலுக்கு காத்திருக்காம எள்ளு மொளவடிய வச்சு நல்லெண்ணெய்ய ஊத்தினா. அவ கைப்பக்குவத்துல எது செஞ்சாலும் தேவாமிருதமா இருக்கும். அதுலயும் இட்லியப் பத்தி கேக்கவே வேண்டாம், அவ்வளவு மெதுவா பஞ்சு மாதிரி இருக்கும். லீவு நாளுன்னா எத்தன இட்லி வயித்துக்குள்ள போகுதுன்னு கணக்கே இருக்காது. இன்னிக்கு பள்ளியூடம் போறதால ஆறு இட்லியோட நிறுத்திகிட்டான்.
சாப்ட்டு முடிக்கவும் செல்லப்பா வந்தான். சாப்டியான்னு சிவா கேட்டதுக்கு ஆன்னு தலயாட்டினான். ஆனா அத நம்பாத சிவா "எல கத விடாத, ஒழுங்கா ரெண்டு இட்லிய சாப்ட்டு போட்டு வா. எம்மா இவனுக்கு இட்லி எடுத்து வை"ன்னு அவன் சொல்லுததுக்குள்ள அவன் அம்மா தட்டுல இட்லியும் புளி மொளகாயும் போட்டு கொண்டு வந்தா. செல்லப்பா ஒன்னும் சொல்லாம அமைதியா வாங்கிச் சாப்ட்டான். செல்லப்பாவுக்கு நான்குனேரி தான் சொந்த ஊரு, அவன் அப்பா அங்க கஷ்டப் படுததால இங்க அவன் மாமா வீட்டுல தங்கி படிச்சான். மாமா வீட்டுலயும் கஷ்டங்கறதால பாதி நேரம் அர வயித்தோட தான் பள்ளியூடத்துக்கு போவான். ஆனா சிவா வீட்டுக்கு வந்தா அவன சிவா சாப்புடாம விடமாட்டான்.
செல்லப்பா சாப்புட்டதும் ரெண்டு பேருகும் காப்பி கொடுத்தா சிவா அம்மா. அதக் ஒரே மடக்குல குடிச்சிட்டு செல்லப்பா சைக்கிள மிதிக்க சிவா பின்னால உக்காந்து பள்ளியூடத்துக்கு கெளம்பினானுவ.
Wednesday, December 27, 2006
காதலாகிக் கசிந்து - 3
அப்துல்காதர் சார் வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சதும் ஒரு பெரிய தார்சா(வராண்டா) இருந்தது. அந்த தார்சாவோட நடுவுல ஒரு மேசை இருந்தது. அந்த மேசைக்கு ஒரு பக்கம் சார் உக்காந்திருந்தாரு. அவருக்கு எதுக்க ரெண்டு பிள்ளேள் உக்கார்ந்த்திருந்தது. அறை முழுசும் மல்லிகைப்பூ வாசம் நெறஞ்சு இருந்தது. சுவத்துல, குரான் வரிகள் பிரேம் பண்ணி போட்டு இருந்தது. அதுக்கு பக்கத்துல கண்ணன் அர்ச்சுனனுக்கு உபதேசம் பண்ணின கீதாசாரம். உள்ளே நுழைந்த சிவாவயும் செல்லப்பாவயும் பாத்து புண்ணகைத்த அப்துல் காதர் "வாங்கப்பா வந்து உக்காருங்க" என்றார். உடனே அந்த ரெண்டு பெண்களும் திரும்பிப் பார்த்தனர்.
அந்த ரெண்டு பிள்ளைகளும் செல்லப்பாவைப் பாத்து புருவத்த உயர்த்த, பதிலுக்கு செல்லப்பாவின் கண்ணும் ஆச்சரியத்துல விரிஞ்சுது. உடனே சிவா செல்லப்பாவுக்கு அந்த பிள்ளேல ஏற்கனவே தெரியும் என்பதனை
யூகித்தான். அந்த பிள்ளைகள்ல ஒருத்தி பள்ளியூட யூனிபார்ம் போட்டிருந்தா, இன்னொருத்தி கத்திரிப்பூக் கலருல சுடிதார் போட்டிருந்தா. யூனிபார்ம் போட்ட பொண்ணு வாயாடின்னு அஞ்சு நொடியில சிவாவுக்கு புரிஞ்சு போச்சு.
அந்தக் கத்திரிப்பூ சுடிதார் பொண்ணு தான் தலை கொள்ளாம மல்லிகப்பூ வச்சு அந்த அறை முழுக்க வாசத்தப் பரப்பிக்கிட்டு இருந்தா. நெற்றியில் ஒரு பெரிய ஸ்டிகர் பொட்டு, அதுக்கு கீழ ஒரு குட்டி கருப்பு பொட்டு, அதுக்கு கீழ மெல்லிய திருநீற்றுக் கீற்று. காதில் கல் வைத்த சிறிய தோடு. கூர் நாசி, குறுகுறுக்கும் கண்ணுகளோட அமைதியா உக்காந்திருந்தா. காதோரமா இருந்த கொஞ்சம் முடி மார்கழிக் காத்துல அலைபாய்ந்தது. அந்த ரூமுக்கு வெளிச்சம் கொடுக்கதுக்கு அவளோட முகத்துக்கும், மின்வெளக்குக்கும் சண்டை நடந்தது.
உள்ளே வந்து உக்காந்ததும் செல்லப்பா சிவாகிட்ட, "ஒரு நூறு வயலின சேந்தாப்புல வாசிச்ச மாதிரி ஒரு எபெக்ட் எனக்குத் தெரியுது, உனக்கு எப்படின்னு" ரகசியமகேட்டான். உடனே சிவா "சும்மா இருல" அப்படின்னு அதட்டினான்.அப்துல்காதர் சார் அன்று கரிம வேதியல்(organic chemistry) பற்றி பாடம் நடத்த ஆரம்பித்தார். வகைப்படுத்தப்பட்ட IUPAC பெயர்கள், கரிம(Carbon, கார்பன்) அணுக்கள் மற்றும் கரிம சேர்மங்கள் இதப் பத்தியெல்லாம் விளக்கினார். பழைய வாத்தியார் முத்துசாமிய விட அப்துல்காதர் சொல்லிக் கொடுக்குதது சிவா, செல்லப்பா ரெண்டு பயக்களுக்கும் ரொம்ப நல்லா வெளங்குச்சு. வேதியலப் பத்தி ஒன்னுமே தெரியாத பயபுள்ளைக்கே சார் சொல்லிக் கொடுக்குதது வெளங்குமுன்னா கற்பூர புத்தி உள்ள இந்த ரெண்டு பயக்களுக்கு கேக்கவே வேண்டாம்.
பாடம் முடிஞ்சதும் "என்னப்பா சொல்லிக் கொடுத்தது எல்லாம் வெளங்குச்சா? புரியலயின்னா கூச்சப் படாமக் கேளுங்க" அப்டின்னு சார் சொல்லவும், புண்ணகையோட தலையாட்டின சிவா அப்பிடியே அந்த கத்திரிப்பூக் கலர் சுடிதாரப் பாக்க, அந்தப் பொண்ணும் சிவாவப் பாத்துச்சு. இது வரைக்கும் எந்தப் பிள்ளையயும் நேருக்கு நேர் பாத்துராத சிவாவுக்கு ஒரு கனம் இதயத்துடிப்பு நின்னு திரும்ப வந்தது. அதுக்கப்புறம் கை கால் எல்லாம் லேசாக நடுங்கியது, இதயம் வேகமா துடிக்க ஆரம்பிச்சது. கொஞ்ச நேரத்துக்கு அப்புறம் திரும்பவும் சகஜ நிலைக்கு வந்தான் சிவா. பிறகு சாரிடம் "போயிட்டு வாரேன் சார்னு" சொல்லிட்டு ரெண்டு பயக்களும் கீழ எறங்கி வந்தானுக.
சைக்கிள எடுத்து செல்லப்பா ஓட்டவும் பின்னாலயே ஒடிப் போய் சிவா தொத்திகிட்டான். கொஞ்ச தூரம் போனதும் வந்த ராயல் காபி பாரில சிவா செல்லப்பாவ நிப்பாட்ட சொன்னான். திரும்பி சிவாவ வினோதமா பாத்த செல்லப்பா "எடே பள்ளிக்கூடத்துக்கு நேரமாச்சு இங்க ஏன் நிக்கச் சொல்லுத"ன்னு கேட்டான். "டீ குடிச்சிட்டு போலாம் வா"ன்னு சொன்னான் சிவா. டீக்கடை ரேடியோவில "இன்றைக்கு ஏன் இந்த ஆனந்தமே" பாட்டு ஒடிட்டு இருந்தது. சம்சா, டீ வாங்கி அத உள்ள தள்ளிகிட்டே "டியூசன் நல்லா இருந்துச்சுல்லா, நீ என்ன சொல்லுத"ன்னு சிவா செல்லப்பாவ கேக்க, அவனும் "ஆமாமா நல்லாத் தான் போச்சுது, ஆனா கொஞ்சம் லேட்டா இங்க வந்துட்டோம் முன்னாடியே வந்திருந்தா இன்னும் நல்லா இருந்திருக்கும். அந்த ரெண்டு பிள்ளேளயும் எனக்கு முன்னாடியே தெரியுமே, அவங்க பேரு என்ன தெரியுமா"ன்னான்.
சிவா "என்ன பேரு"ன்னு கேக்கவும், செல்லப்பா "இன்னொரு சம்சா வாங்கித் தா வே சொல்லுதேன்" அப்படின்னான்.......
அந்த ரெண்டு பிள்ளைகளும் செல்லப்பாவைப் பாத்து புருவத்த உயர்த்த, பதிலுக்கு செல்லப்பாவின் கண்ணும் ஆச்சரியத்துல விரிஞ்சுது. உடனே சிவா செல்லப்பாவுக்கு அந்த பிள்ளேல ஏற்கனவே தெரியும் என்பதனை
யூகித்தான். அந்த பிள்ளைகள்ல ஒருத்தி பள்ளியூட யூனிபார்ம் போட்டிருந்தா, இன்னொருத்தி கத்திரிப்பூக் கலருல சுடிதார் போட்டிருந்தா. யூனிபார்ம் போட்ட பொண்ணு வாயாடின்னு அஞ்சு நொடியில சிவாவுக்கு புரிஞ்சு போச்சு.
அந்தக் கத்திரிப்பூ சுடிதார் பொண்ணு தான் தலை கொள்ளாம மல்லிகப்பூ வச்சு அந்த அறை முழுக்க வாசத்தப் பரப்பிக்கிட்டு இருந்தா. நெற்றியில் ஒரு பெரிய ஸ்டிகர் பொட்டு, அதுக்கு கீழ ஒரு குட்டி கருப்பு பொட்டு, அதுக்கு கீழ மெல்லிய திருநீற்றுக் கீற்று. காதில் கல் வைத்த சிறிய தோடு. கூர் நாசி, குறுகுறுக்கும் கண்ணுகளோட அமைதியா உக்காந்திருந்தா. காதோரமா இருந்த கொஞ்சம் முடி மார்கழிக் காத்துல அலைபாய்ந்தது. அந்த ரூமுக்கு வெளிச்சம் கொடுக்கதுக்கு அவளோட முகத்துக்கும், மின்வெளக்குக்கும் சண்டை நடந்தது.
உள்ளே வந்து உக்காந்ததும் செல்லப்பா சிவாகிட்ட, "ஒரு நூறு வயலின சேந்தாப்புல வாசிச்ச மாதிரி ஒரு எபெக்ட் எனக்குத் தெரியுது, உனக்கு எப்படின்னு" ரகசியமகேட்டான். உடனே சிவா "சும்மா இருல" அப்படின்னு அதட்டினான்.அப்துல்காதர் சார் அன்று கரிம வேதியல்(organic chemistry) பற்றி பாடம் நடத்த ஆரம்பித்தார். வகைப்படுத்தப்பட்ட IUPAC பெயர்கள், கரிம(Carbon, கார்பன்) அணுக்கள் மற்றும் கரிம சேர்மங்கள் இதப் பத்தியெல்லாம் விளக்கினார். பழைய வாத்தியார் முத்துசாமிய விட அப்துல்காதர் சொல்லிக் கொடுக்குதது சிவா, செல்லப்பா ரெண்டு பயக்களுக்கும் ரொம்ப நல்லா வெளங்குச்சு. வேதியலப் பத்தி ஒன்னுமே தெரியாத பயபுள்ளைக்கே சார் சொல்லிக் கொடுக்குதது வெளங்குமுன்னா கற்பூர புத்தி உள்ள இந்த ரெண்டு பயக்களுக்கு கேக்கவே வேண்டாம்.
பாடம் முடிஞ்சதும் "என்னப்பா சொல்லிக் கொடுத்தது எல்லாம் வெளங்குச்சா? புரியலயின்னா கூச்சப் படாமக் கேளுங்க" அப்டின்னு சார் சொல்லவும், புண்ணகையோட தலையாட்டின சிவா அப்பிடியே அந்த கத்திரிப்பூக் கலர் சுடிதாரப் பாக்க, அந்தப் பொண்ணும் சிவாவப் பாத்துச்சு. இது வரைக்கும் எந்தப் பிள்ளையயும் நேருக்கு நேர் பாத்துராத சிவாவுக்கு ஒரு கனம் இதயத்துடிப்பு நின்னு திரும்ப வந்தது. அதுக்கப்புறம் கை கால் எல்லாம் லேசாக நடுங்கியது, இதயம் வேகமா துடிக்க ஆரம்பிச்சது. கொஞ்ச நேரத்துக்கு அப்புறம் திரும்பவும் சகஜ நிலைக்கு வந்தான் சிவா. பிறகு சாரிடம் "போயிட்டு வாரேன் சார்னு" சொல்லிட்டு ரெண்டு பயக்களும் கீழ எறங்கி வந்தானுக.
சைக்கிள எடுத்து செல்லப்பா ஓட்டவும் பின்னாலயே ஒடிப் போய் சிவா தொத்திகிட்டான். கொஞ்ச தூரம் போனதும் வந்த ராயல் காபி பாரில சிவா செல்லப்பாவ நிப்பாட்ட சொன்னான். திரும்பி சிவாவ வினோதமா பாத்த செல்லப்பா "எடே பள்ளிக்கூடத்துக்கு நேரமாச்சு இங்க ஏன் நிக்கச் சொல்லுத"ன்னு கேட்டான். "டீ குடிச்சிட்டு போலாம் வா"ன்னு சொன்னான் சிவா. டீக்கடை ரேடியோவில "இன்றைக்கு ஏன் இந்த ஆனந்தமே" பாட்டு ஒடிட்டு இருந்தது. சம்சா, டீ வாங்கி அத உள்ள தள்ளிகிட்டே "டியூசன் நல்லா இருந்துச்சுல்லா, நீ என்ன சொல்லுத"ன்னு சிவா செல்லப்பாவ கேக்க, அவனும் "ஆமாமா நல்லாத் தான் போச்சுது, ஆனா கொஞ்சம் லேட்டா இங்க வந்துட்டோம் முன்னாடியே வந்திருந்தா இன்னும் நல்லா இருந்திருக்கும். அந்த ரெண்டு பிள்ளேளயும் எனக்கு முன்னாடியே தெரியுமே, அவங்க பேரு என்ன தெரியுமா"ன்னான்.
சிவா "என்ன பேரு"ன்னு கேக்கவும், செல்லப்பா "இன்னொரு சம்சா வாங்கித் தா வே சொல்லுதேன்" அப்படின்னான்.......
Subscribe to:
Posts (Atom)